Η Ιταλία αντιμετωπίζει σημαντικές προκλήσεις όσον αφορά τη στήριξη της επιχειρηματικότητας, ιδίως για τα άτομα άνω των 35 ετών. Πολλές επιχορηγήσεις και προγράμματα χρηματοδότησης αποκλείουν έμπειρους ανθρώπους που έχουν αποκτήσει τις δεξιότητες που απαιτούνται για την οικοδόμηση επιτυχημένων επιχειρήσεων. Επιπλέον, η υψηλή φορολόγηση των επιχορηγήσεων της ΕΕ μειώνει τον πραγματικό τους αντίκτυπο, καθώς οι επιχειρήσεις πρέπει να καταβάλλουν ΦΠΑ όταν λαμβάνουν κεφάλαια, αγοράζουν υλικά και πραγματοποιούν πωλήσεις. Η γραφειοκρατία είναι ένα άλλο σημαντικό εμπόδιο. Η διαδικασία έναρξης μιας επιχείρησης είναι δαπανηρή και χρονοβόρα, με υψηλές συμβολαιογραφικές αμοιβές και χρονοβόρες εγκρίσεις. Μέχρι τη στιγμή που εισπράττονται κεφάλαια, πολλοί επιχειρηματίες είναι ήδη χρεωμένοι. Η πιο ευέλικτη πρόσβαση σε δάνεια και οι απλουστευμένες αιτήσεις επιχορήγησης θα βοηθήσουν την καινοτομία να ευδοκιμήσει. Στη νότια Ιταλία, μεγάλες εκτάσεις γης παραμένουν αχρησιμοποίητες. Πολλά από αυτά τα εδάφη απαιτούν μια αλλαγή των γενεών, αλλά οι νεότερες γενιές συχνά φεύγουν για το βορρά σε αναζήτηση καλύτερα αμειβόμενων θέσεων εργασίας. Ο Νότος είναι η καρδιά της ιταλικής αυθεντικότητας και των προϊόντων υψηλής ποιότητας, αλλά αν αυτή η τάση συνεχιστεί, η οικονομική και πολιτιστική κληρονομιά του θα τεθεί σε κίνδυνο. Οι επιπτώσεις της πανδημίας επιτάχυναν περαιτέρω το κλείσιμο επιχειρήσεων, ενώ οι οικογένειες, που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες, τείνουν λιγότερο να στηρίξουν την τριτοβάθμια εκπαίδευση για τα παιδιά τους. Αυτό συμβάλλει σε έναν κύκλο όπου μόνο το 10 % των παιδιών των οποίων οι γονείς κατέχουν μόνο ένα δίπλωμα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης καταφέρνουν να αποκτήσουν πανεπιστημιακό πτυχίο, ενώ το 37 % δεν ολοκληρώνουν καν το γυμνάσιο. Το ποσοστό των ΕΑΕΚ παραμένει υψηλό στο 21 %, σε σύγκριση με τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ.